Palencia,Spain-Castilla y León Youth Council

Αυτή η πέτρινη γέφυρα, ρωμαϊκής προέλευσης, διασχίζει τον ποταμό Carrión και συνδέει την πόλη με το “Sotillo de los Canónigos”. Δεν υπάρχουν πλέον υπολείμματα της ρωμαϊκής της προέλευσης, αλλά η διάταξη της μεσαιωνικής εποχής. Έχει υποστεί πολυάριθμες μετατροπές από τον 11ο αιώνα, η σημερινή της εμφάνιση καθορίστηκε μετά τη μεταρρύθμιση του 16ου αιώνα.
Υπήρξε βασικός παράγοντας για την αστική πρόοδο της περιοχής. Επέτρεψε την ανάπτυξη οδικών και εμπορικών δικτύων από την εποχή της vaccea έως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Η “Puentecillas” αποτελεί ένα από τα πολεοδομικά στοιχεία με τη μεγαλύτερη προσωπικότητα στην πόλη της Παλένθια και βασικό παράγοντα της αστικής ανάπτυξης της περιοχής. Βρίσκεται σε ένα μνημειακό περιβάλλον μεγάλου ενδιαφέροντος, μαζί με μνημεία τόσο αντιπροσωπευτικά της πόλης της Παλένθια, όπως ο καθεδρικός ναός, η εκκλησία του San Miguel ή το επισκοπικό παλάτι, γεγονός που ενισχύει τον χαρακτήρα του ως αστικής γεννήτριας.
Ρωμαϊκής προέλευσης, η διάταξή της ανταποκρίνεται στις επικοινωνιακές απαιτήσεις της πόλης Pallantia (ονομασία της πόλης της Παλένθια εκείνη την εποχή) και καθιερώνεται ως προνομιακός θύλακας στην ανάπτυξη των οδικών και εμπορικών δικτύων από την περίοδο Vaccea έως τις αρχές του εικοστού αιώνα.
Η σημερινή του κατασκευή είναι πολύ αλλαγμένη, αντικείμενο αναρίθμητων μετασχηματισμών από τον 11ο αιώνα. Δεν υπάρχουν απομεινάρια της ρωμαϊκής του προέλευσης, αλλά παραμένει η διάταξη της μεσαιωνικής περιόδου.
Η Puentecillas έχει χάσει τη χρησιμότητά της και την οικονομική και πολιτική της αξία ως σταυροδρόμι και δρόμος προς τις κύριες πόλεις και κωμοπόλεις της περιοχής από τη ρωμαϊκή εποχή και ως συνδετικός κρίκος και μοναδικός δρόμος πρόσβασης στην πόλη από τις “Las Huertas del Obispo” και “El Sotillo”, οι οποίες αποτελούσαν μέρος των στοιχείων εκμετάλλευσης των μύλων από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα.
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα υπέστη μεγάλη εγκατάλειψη που την υποβάθμισε, ο αριθμός των φυτών που ήταν ενσωματωμένα στις πέτρες της την υποβάθμισε μέχρι που στις αρχές του 21ου αιώνα αποκαταστάθηκε: οι προσόψεις της καθαρίστηκαν, το οδόστρωμα ανανεώθηκε και προστέθηκε νέος φωτισμός.
Στην είσοδο της γέφυρας βρίσκεται η “Μπαλα της Υπομονής” που ήταν, για χρόνια, ο κουτσομπολίστικος μύλος της πόλης.
Οι κουτσομπολίστικοι μύλοι ήταν σημεία στις πόλεις όπου οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη, συγκεντρώνονταν για να συζητήσουν, να μοιραστούν κουτσομπολιά και να ανταλλάξουν πληροφορίες.
Η “Μπάλα της Υπομονής” είναι ένας κυλινδρικός ασβεστολιθικός όγκος που αρχικά βρισκόταν έξω από την “Plaza de Cervantes”, κοντά στον Καθεδρικό Ναό, αλλά μεταφέρθηκε σε αυτή τη θέση το 1977. Πρόσφατα αποκαταστάθηκε και τοποθετήθηκε σε ένα βάθρο.
Διασχίζοντας την Puentecillas φθάνουμε στο “El Sotillo”, μια περιοχή αναψυχής με χώρους πρασίνου όπου διοργανώνονται φεστιβάλ και μεσαιωνικές αγορές, εκμεταλλευόμενοι τη φρεσκάδα που προσφέρουν οι όχθες του ποταμού Carrión και οι όχθες του Canal de Castilla. Είναι επίσης μια ιδανική περιοχή για να κάνετε ένα διάλειμμα κατά μήκος της διαδρομής, εδώ βρίσκονται οι δημοτικές πισίνες της πόλης.
Bibliography:
https://www.turismocastillayleon.com/es/arte-cultura-patrimonio/monumentos/puentes/puente-puentecillas
BOE n.º 204 el 26 de agosto de 2005 (texto)

Το Canal de Castilla αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα πολιτικού μηχανικού του 18ου αιώνα και του πρώτου τριμήνου του 19ου αιώνα. Η διώρυγα εκτείνεται σε μήκος 207 χλμ. Η διαδρομή της χωρίζεται σε τρεις κύριους κλάδους:

– Ο Βόρειος Κλάδος: από το Alar del Rey έως το Ribas de Campos, με συνολικό μήκος 75 χλμ., είναι ο κλάδος που έχει τις περισσότερες ανωμαλίες και ως εκ τούτου διαθέτει 24 κλειδαριές.
– Ο κλάδος Campos: από Ribas de Campos έως Medina de Rioseco, είναι ο πιο επίπεδος κλάδος, χρειάζονται μόνο 7 κλειδαριές και έχει μήκος 78 χλμ.
– Ο νότιος κλάδος: από την Grijota, περνώντας από την Παλένθια έως το Βαγιαδολίδ, έχει διαδρομή 54 χλμ. και διαθέτει 18 κλειδαριές. Για να πραγματοποιηθεί, έπρεπε να ξεπεραστεί μια διαφορά 150 μ. και να ξεκινήσει η “Μηχανική Μεταφορών”, για την οποία κατασκευάστηκαν 49 κλειδαριές, μερικές από τις οποίες είναι ωοειδείς (επέτρεπαν τη διέλευση δύο φορτηγών ταυτόχρονα και ήταν πιο δύσκολο να γεμίσουν) και άλλες ορθογώνιες (ευκολότερες στην κατασκευή και την πλήρωση, αλλά επέτρεπαν τη διέλευση μόνο μιας φορτηγίδας).

Ο δίαυλος φτάνει στην Παλένθια μέσω του νότιου κλάδου, σε μια μικρή απόκλιση από αυτόν, και καταλήγει σε μια αποβάθρα που εξυπηρετούσε τη διευκόλυνση της φόρτωσης και εκφόρτωσης των φορτηγών εκείνη την εποχή.
Στην αρχή συναντάμε τις αποθήκες της αποβάθρας, πολυώροφα κτίρια από τούβλα, κατά το πρότυπο της πρώτης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής που αναπτύχθηκε στην Ισπανία.
Μία από αυτές τις παλιές αποθήκες, συγκεκριμένα μία για δημητριακά, ανακαινίστηκε το 2010 για να στεγάσει το Μουσείο Νερού, το οποίο άνοιξε το 2012.
Το Μουσείο Νερού είναι ένας χώρος γνώσης, ευαισθητοποίησης και ψυχαγωγίας. Μας φέρνει πιο κοντά στον κόσμο του νερού από μια παγκόσμια και τοπική προοπτική, σε αυτό θα γνωρίσουμε την πολύτιμη υδραυλική κληρονομιά της Παλένθιας και θα ανακαλύψουμε πώς μπορούμε να συμβάλουμε στη διατήρηση των υδάτινων πόρων και στην υπεύθυνη κατανάλωση του νερού. Αυτό το μουσείο διαθέτει μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις.
Περπατώντας στον περιβάλλοντα χώρο της αποβάθρας, σε απόσταση περίπου 1,5 χιλιομέτρου, φθάνουμε στις κλειδαριές με τους αριθμούς 31 και 32 της Διώρυγας, που κατασκευάστηκαν γύρω στο 1803 υπό τη διεύθυνση του μηχανικού Juan de Homar. Η λειτουργία τους ήταν να επιτρέπουν τη ναυσιπλοΐα μεταξύ τμημάτων της διώρυγας που βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα.
Όταν οι φορτηγίδες εισέρχονταν στην κλειδαριά, οι δίφυλλες πόρτες που βρίσκονταν στα άκρα της κλειδαριάς έκλειναν και άρχιζε η λειτουργία πλήρωσης ή εκκένωσης της κλειδαριάς για την ανύψωση ή τη μείωση των σκαφών ανάλογα με τη στάθμη του νερού, τόσο προς τα πάνω όσο και προς τα κάτω.
Όταν έχασε την πλωτή κατάσταση, η διώρυγα μετατράπηκε για αρδευτική και υδρευτική χρήση, για την οποία ήταν απαραίτητο να κλείσουν οι θυρίδες και να δημιουργηθούν υπερχειλιστές, αυτή η πτυχή είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα.
Οι όχθες της διώρυγας και η αποβάθρα είναι ιδανικές για να τις εξερευνήσετε με ποδήλατο, με άλογο ή απλά με τα πόδια, επιτρέποντάς σας να απολαύσετε τη χλωρίδα, την πανίδα και όλα τα αρχιτεκτονικά της στοιχεία.

BIBLIOGRAPHY:
https://www.aytopalencia.es/node/36
https://www.diputaciondepalencia.es/sitio/turismo/rutas-culturales/rutas-canal-castilla

Εκκλησία που βρίσκεται στην παλιά εβραϊκή συνοικία της πόλης στις όχθες του ποταμού Carrión. Ήταν, για πολλούς αιώνες, το νότιο όριο της πόλης. Έχει την όψη φρουρίου και είναι ένα από τα πιο εμβληματικά μνημεία της Παλένθια.
Ο Φερδινάνδος Α΄ και ο επίσκοπος Don Miro διέταξαν να χτιστεί, στις αρχές του ενδέκατου αιώνα, ο ναός πάνω στον οποίο ανεγέρθηκε η σημερινή εκκλησία του San Miguel, τον δέκατο τρίτο αιώνα. Ο αρχικός του ανοιγμένος πύργος της μετάβασης στον γοτθικό, θρησκευτικού και στρατιωτικού χαρακτήρα, έχει αποκατασταθεί εξαλείφοντας τις ενισχύσεις που τοποθετήθηκαν για να διορθωθούν οι ζημιές που προκλήθηκαν από τον σεισμό της Λισαβόνας το 1755. Στο εσωτερικό του στεγάζεται ένας σταυρωμένος Χριστός του 15ου αιώνα, ο οποίος προΐσταται της Αγίας Τράπεζας, δίπλα στον San Miguel- μια κολυμβήθρα βάπτισης και σημαντικά μπαρόκ βωμοφόρα, σε ένα από αυτά βρίσκουμε μια φλαμανδική Pieta. Πρόσφατα ανακαλύφθηκαν αρχαίες τοιχογραφίες γοτθικού ρυθμού. Ανακηρύχθηκε Ιστορικό Καλλιτεχνικό Μνημείο το 1931 (https://www.aytopalencia.es/turismo/ven-a-palencia/monumentos#MIGUEL ) (Turismo del Ayuntamiento de Palencia) και Μνημείο Πολιτιστικού Ενδιαφέροντος τον Δεκέμβριο του 1992.
Πρόκειται για ορθογώνια εκκλησία, οι ραβδωτοί θόλοι που καλύπτουν ολόκληρο το κτίριο έχουν γοτθικό χαρακτήρα. Ο ναός κατανέμεται σε ένα πολύ φαρδύ κεντρικό κλίτος και δύο πλευρικά κλίτη που στεγάζουν διάφορα παρεκκλήσια με απλά απλοϊκά κιονόκρανα και διακοσμημένα με φυτικά σχέδια. Στην πλευρά που βλέπει στον ποταμό υπάρχει μια υστερορωμαϊκή ημικυκλική πόρτα, αυλακωτή από φθαρμένες αλλά όμορφες αψίδες που επιτρέπουν την πρόσβαση στο εσωτερικό του ναού.
Το πιο αντιπροσωπευτικό μέρος αυτής της εκκλησίας είναι ο πύργος της, ύψους περίπου 70 μέτρων από το έδαφος, μοιάζει με κάστρο-φρούριο, σε αυτόν μπορούμε να δούμε μεγάλα μυτερά παράθυρα στις τέσσερις όψεις του. Στο εσωτερικό του περιέχει μια σπειροειδή σκάλα που επιτρέπει την πρόσβαση στα διάφορα σώματα του πύργου. Ο αμυντικός χαρακτήρας του πύργου οφειλόταν στη σημασία του ως τόπου επιτήρησης, καθώς είναι ένα από τα ψηλότερα κτίρια της Παλένθια. Για παράδειγμα, το 1298, ο παρατηρητής που στάθμευε στο San Miguel χτύπησε τις καμπάνες αφού ανακάλυψε κατά τη διάρκεια της νύχτας την απόπειρα κατάληψης της πόλης από υποστηρικτές του Alfonso και του Juan Núñez.
Ένας δωδεκάγωνος πύργος είναι προσαρτημένος στο βόρειο τμήμα του πύργου, ο οποίος είναι επίσης κρηπιδωτός. Έχει τη λειτουργία ατράκτου πρόσβασης στο καμπαναριό και στην ανώτερη ταράτσα.
Τα παράθυρα, που είναι μικρά σε μέγεθος, έχουν ήδη χρωματιστά τζάμια, μια προαναγγελία των μεγάλων γοτθικών βιτρό που θα ακολουθούσαν αργότερα.
Οι θρύλοι λένε ότι ο Καστιλιανός ήρωας Rodrigo Díaz de Vivar, “El Cid Campeador”, παντρεύτηκε εδώ τη σύζυγό του, Doña Jimena. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν αυτό το ιστορικό γεγονός.
Ένας από τους εορτασμούς που λαμβάνουν χώρα γύρω από αυτόν τον ναό είναι, κάθε 1η Ιανουαρίου, η “Βάπτιση του Παιδιού” που ανακηρύχθηκε Φεστιβάλ Εθνικού Τουριστικού Ενδιαφέροντος το 2015. Το γλυπτό του παιδιού Ιησού βγαίνει σε πομπή γύρω από την εκκλησία, ακούγοντας στο βάθος το τυπικό κάλαντο από την Παλένθια συνοδευόμενο από την παραδοσιακή διανομή γλυκισμάτων, όπως θα γινόταν σε κάθε βάπτιση.
Bibliography: https://www.aytopalencia.es/sites/default/files/turismo/guia_turistica_de_palencia.pdf

Αποτελεί το εμπορικό νευραλγικό κέντρο της πόλης, με μήκος σχεδόν ένα χιλιόμετρο. Στη μία πλευρά της διατηρεί στοές και κατά μήκος της υπάρχουν πολύ αντιπροσωπευτικά κτίρια της Παλένθια.
Το πρώτο πράγμα που συναντάμε στην περιήγησή μας είναι το άγαλμα της “Mujer Palentina” (Γυναίκα της Παλένθια), πρόκειται για έργο του Indalecio López, φιλοτεχνημένο από μαύρη πέτρα πάνω σε γρανιτένια βάση. Είναι ευρέως γνωστή ως “la Gorda” (η χοντρή). Αν και στην αρχή η θέση του ήταν κάπως αμφιλεγόμενη, επειδή ήταν ένα πολύ μοντέρνο άγαλμα για το περιβάλλον, σιγά σιγά έγινε το κατεξοχήν σημείο συνάντησης στην πόλη.
Το Καζίνο, ένας εκλεκτός και πολιτιστικός κύκλος αναψυχής της αστικής τάξης της Παλένθιας, είναι το μοναδικό κτίριο σε αυτή την πλευρά του δρόμου που διατηρεί τη στοά και στην εξωτερική του πρόσοψη μπορείτε να δείτε μια μοντερνιστική τοιχογραφία που φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης Rafael Oliva το 1998.
Προχωρώντας λίγο πιο μπροστά συναντάμε το Συμβούλιο Λογαριασμών της Junta de Castilla y León, ένα κτίριο των αρχών του 20ού αιώνα που χτίστηκε μεταξύ 1912-1913, σε κλασικό στυλ αλλά με επιρροές από το λεγόμενο βιεννέζικο στυλ. Το κτίριο αυτό είχε πολλές λειτουργίες, αλλά από το 2004 στεγάζει την έδρα του Συμβουλίου Λογαριασμών, είναι έργο του αρχιτέκτονα Gaspar Arroyo. Μπροστά από το κτίριο μπορείτε να δείτε ένα άγαλμα αυτού του αρχιτέκτονα κατασκευασμένο από μπρούντζο, με ένα σημειωματάριο και ένα στυλό στο χέρι να σχεδιάζει το κτίριο που προβάλλεται ο ίδιος. Το στυλό εκλάπη λίγο μετά την τοποθέτηση του αγάλματος, το οποίο αντικαταστάθηκε και συγκολλήθηκε.
Λίγο πιο πέρα, μπορούμε να δούμε το Colegio de Villandrando, έργο του Jerónimo Arroyo το 1911, σε ένα φλοράλ μοντερνιστικό στυλ με νεογοτθικά, νεορομαντικά και αποσχιστικά στοιχεία. Αποτελείται από τρεις ορόφους- ο κατώτερος με στοά που σχηματίζεται από τέσσερις αψίδες πάνω σε πέντε εξαγωνικούς άξονες, με κιονόκρανα διακοσμημένα με τα οικόσημα του Villandrando στις πλευρές και αλληγορίες των τριών θεολογικών αρετών στις κεντρικές. Στον δεύτερο όροφο υπάρχουν τέσσερα μπαλκόνια από σφυρήλατο σίδερο, τα οποία επιστέφονται από αψίδες πλαισιωμένες από πεσσούς που περιέχουν φυτικό διάκοσμο, ο τελευταίος όροφος διαθέτει δίδυμα παράθυρα με mainel και ελικοειδείς παραστάδες άξονα, αναδεικνύοντας στην κορυφή το γείσο που έχει μια κεραμική ζωφόρο με τζάμια από τον Daniel de Zuloaga, η οποία αναπαριστά την ιδρύτριά του, την υποκόμισσα του Villandrando. 1998 το κτίριο ανακηρύχθηκε μνημείο πολιτιστικού ενδιαφέροντος.

ΚΥΡΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ
Ο αστικός και εμπορικός χώρος της Παλένθια, που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα, σε αυτή την πλατεία βρίσκεται το Δημαρχείο, ένα νεοκλασικό κτίριο που εγκαινιάστηκε το 1878 και του οποίου η κατασκευή διήρκεσε 20 χρόνια.
Στην πρόσοψη μπορούμε να δούμε 3 πανομοιότυπες σφυρήλατες σιδερένιες πόρτες, στο πάνω μέρος του εμφανίζονται επίπεδες κορινθιακές κολώνες, ανάμεσα στις οποίες παρεμβάλλονται τρία μεγάλα παράθυρα με μπαλκόνια, αναδεικνύοντας το στρογγυλό ρολόι στο υψηλότερο σημείο του γείσου. Οι κορυφές του αετώματος ολοκληρώνονται με δύο τελειώματα και στο υψηλότερο σημείο μια ασπίδα Palencia.
Περιβάλλεται από στοές στις τρεις από τις τέσσερις πλευρές του, με τέλεια συμμετρία. Στο κέντρο, η πλατεία κοσμείται από ένα ασπρόμαυρο (πέτρινο και χάλκινο) μνημείο 4 μέτρων, γλυπτό του Victorio Macho, αφιερωμένο στον Alonso Berruguete. Το έργο αυτό ανατέθηκε με την ευκαιρία της τέταρτης εκατονταετηρίδας από τον θάνατο του γλύπτη. Το πέτρινο τμήμα, που αναπαριστά μια γιγαντιαία φλόγα, σκιαγραφεί διάφορα έργα του γλύπτη και το κεφάλι του “Cristo del Otero”, άδεια του δημιουργού. Σε μπρούντζο βρίσκουμε το γλυπτό του Alonso Berruguete, με ύψος 2,30 μέτρα. Bibliography:https://turismopalencia.info/lugaresdeinterespalencia/index.html

Αυτό το προστατευόμενο ιστορικό κτήριο είναι 121 ετών και ανακαινίστηκε το 1982.
Ο Juan Agapito Revilla, δημοτικός αρχιτέκτονας, πραγματοποίησε αυτό το κατασκευαστικό έργο το 1895. Έχει ένα ορθογώνιο σχέδιο σιδήρου και γυαλιού. Αργότερα άνοιξε το 1898. Σε αυτό το κτίριο, οι πάγκοι κανονίστηκαν με τάξη για να δημιουργήσουν μια αγορά τροφίμων. Προηγουμένως, αυτή η αγορά γινόταν σε εξωτερικούς χώρους στην κεντρική πλατεία της πόλης. Στο εξωτερικό, τα πλακάκια του ξεχωρίζουν, μερικά αντιπροσωπεύουν εμπορικές συναλλαγές, διασκορπισμένα με πλακάκια που περιέχουν το οικόσημο της Palencia. Η εργασία πραγματοποιήθηκε για τρία χρόνια από τον οικοδόμο Julio Petrement.
Το 2012 η πόλη της Παλένθια μαζί με την επαρχιακή κυβέρνηση δημοσίευσαν έναν κατάλογο βιβλίων με τίτλο: «El ayer, el hoy y el mañana del Mercado de Abastos. 1898-2012 «στόχος του οποίου είναι να εκτιμήσει αυτόν τον εμβληματικό τόπο της πολιτιστικής, ιστορικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Παλένθια και ως το κέντρο του παραδοσιακού εμπορίου.
ΤΟΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Τα εγκαίνια αυτού του κτηρίου Neoplateresque με μπαρόκ επιρροές πραγματοποιήθηκαν το 1914, υπό την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Jerónimo Arroyo, ο οποίος γεννήθηκε στην Παλένθια. Στο εσωτερικό του στεγάζονται διάφορες τοιχογραφίες και πίνακες από καλλιτέχνες από την Παλένθια, όπως οι Asterio Mañanós, Eugenio Oliva, Casado del Alisal, Pedro Mozos και Victorio Macho.
Αυτό το κτίριο κατασκευάστηκε με πέτρα, τούβλο, σίδερο και γυαλί Είναι απαραίτητο να τονιστεί το κεντρικό τμήμα της κύριας πρόσοψης, με πλούσια διακόσμηση. Χωρίζεται σε δύο οριζόντια και τρία κατακόρυφα τμήματα, στο κάτω μέρος του υπάρχουν δύο μεγάλες πύλες με ημικυκλικές καμάρες και στο υψηλότερο μέρος υπάρχει ένα μπαλκόνι διακοσμημένο με λεπτή διακόσμηση και παράθυρα στις πλευρές με κορινθιακές κολόνες, που στέφονται από καμάρες, ημικυκλικές γιρλάντες και αγάλματα διαφόρων αλληγοριών, όπως: Βιομηχανία, Εμπόριο, Γεωργία, Καλές Τέχνες, Εργασία και Επιστήμη, μεταξύ άλλων. Μπορεί να φανεί ότι πάνω από κάθε παράθυρο εμφανίζεται ένα μενταγιόν Το κεντρικό αντιπροσωπεύει τη βασίλισσα María de Padilla, στα αριστερά ο γλύπτης Alonso Berruguete και στο δεξί το βασιλιά Alfonso X, «ο σοφός».
Στο λόμπι βλέπουμε τοιχογραφίες και ιταλικές ταπετσαρίες, αν κοιτάξουμε στο ταβάνι βρίσκουμε έναν υπέροχο καμβά με θέμα την άμυνα της πόλης από τους Vacceos, έργο του Eugenio Oliva.
Πριν από λίγα χρόνια, η τριχρωμία νυχτερινός φωτισμός (μπλε, λευκό και κίτρινο) εγκαταστάθηκε στην πρόσοψη αυτού του κτηρίου.
Αυτό το παλάτι υπέστη πυρκαγιά το 1966 που έπληξε, πάνω απ ‘όλα, τον πάνω όροφο του κτηρίου. . Σε αυτό το μοιραίο γεγονός, ο Gaspar Arroyo πέθανε, ο οποίος ήταν τότε ο επικεφαλής της πυροσβεστικής. Ο Gaspar Arroyo ήταν ο γιος του Jerónimo Arroyo του αρχιτέκτονα που σχεδίασε αυτό το κτίριο, μια κατασκευή που ήταν σίγουρα το αριστούργημά του.

Για να ξεκινήσουμε με την ιστορία αυτού του πάρκου, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ότι ήταν αρχικά ένας κήπος που δημιουργήθηκε το 1870. Το όνομά του οφείλεται στην οικογένεια που το κατείχε μέχρι να πουληθεί στον δήμο στα μέσα του 19ου αιώνα, τότε χρησιμοποιήθηκε για οπωρώνες, ως δημοτικό φυτώριο και για λίγο, το Δημοτικό Συμβούλιο ήθελε να εγκαταστήσει ένα εργοστάσιο φυσικού αερίου για το δημόσιο φωτισμό της πόλης, αλλά αυτή η ιδέα τελικά εγκαταλείφθηκε και έγινε δημόσιο πάρκο αν και περιβάλλεται από έναν φράκτη που επιτρέπει να έχει ώρες λειτουργίας και κλεισίματος.
Αυτό το πάρκο ρομαντικού στιλ, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ,με μέγεθος σχεδόν δύο εκταρίων, γεμάτο με άφθονη και πλούσια βλάστηση στην οποία μπορούμε να παρατηρήσουμε: έλατα, κέδρους, βελανιδιές, σημύδες κλπ.. Ανάμεσα τους κατοικούν πολλοί τύποι πουλιών .
Επίσης, είναι άξια αναφοράς σε αυτό το πάρκο τα γλυπτά έργα που το διακοσμούν, ειδικά τα αφηρημένα ξύλινα γλυπτά μπροστά από την κύρια είσοδο που κατασκευάστηκαν από άρρωστα δέντρα.
Το κάτω μέρος του πάρκου όπου συνορεύει με τη σιδηροδρομική γραμμή, αν δεν είναι γνωστό, είναι δύσκολο να το δει κανείς, γιατί είναι σχεδόν κρυμμένο από τα δέντρα, υπάρχει το ηλιακό ρολόι, με τις ιονικές στήλες και τους ρωμαϊκούς αριθμούς η κεντρική στήλη περιστρέφεται και ρίχνει μια σκιά που δίνει τις ώρες.
Το πάρκο διαθέτει μια θερινή δημόσια βιβλιοθήκη, μια μικρή παιδική χαρά και ένα καφέ με βεράντα.
Μέσα στο πάρκο βρίσκουμε την εκκλησία του San Juan Bautista, η αρχική της θέση ήταν στο Villanueva del Rio Pisuerga, μια πόλη που πλημμύρισε όταν χτίστηκε η δεξαμενή του Aguilar de Campoo, για την ανοικοδόμησή της το 1955 και για 8 χρόνια την μετακίνησαν από την αρχική τοποθεσία στην Παλένθια πέτρα με πέτρα , το 1981 ανακηρύχθηκε καλλιτεχνικό ιστορικό μνημείο
Πρόκειται για μια Ρωμανική εκκλησία του 12ου αιώνα μικρού μεγέθους. Στην πόρτα μπορούμε να δούμε έξι αρχειοθήκες που στηρίζονται από κίονες, στην πρόσοψη μπορούμε να δούμε την αναπαράσταση της αρχικής αμαρτίας με τον Αδάμ και την Εύα να πλαισιώνουν το δέντρο του παραδείσου με το φίδι. Μια αλληγορία της λαγνείας συμπληρώνει επίσης τη διακόσμηση της πρόσοψης..
Δίπλα στην εκκλησία μπορούμε να δούμε μια μεγάλη ταφική γλυπτική ομάδα από το νεκροταφείο της παλιάς πόλης που βρισκόταν στο σημερινό πάρκο Carcavilla.
Σήμερα, αυτό το πάρκο χρησιμοποιείται συχνά ως “αίθουσα εκθέσεων” και ως σκηνή για κλασικά φεστιβάλ στις γιορτές του San Antolín, πολιούχου της πόλης.
Βιβλιογραφία: https://www.aytopalencia.es/sites/default/files/turismo/iglesia_san_juan_bautista_folleto.pdf
http://rutanatural.es/docs/g_HG.pdf